خواجوی کرمانی

خواجوی کرمانی از مشاهیر شعرا وعرفای قرن هفتم هجری است. وی در سال۶۸۹ هجری قمری در کرمان متولدشد و در همانجا به تحصیل علوم وفنون متداول مشغول شد. سپس به سیر وسیاحت پرداخت، به زیارت کعبه رفت و بعدها نیزمدتی در تبریز و شیراز به سربرد. وی به غیر از دیوان قصاید و غزلیات، خمسه نظامی گنجوی را نیزجواب داده است. او در سال۷۵۳ هجری قمری در شهر شیراز دارفانی را وداع گفت. روز 17 دی درتقویم رسمی ایران روز بزرگداشت خیام است.

نام: کمال ‌الدین ابوالعطاء محمودبن علی ‌بن محمود

متخلص: خواجوی کرمانی

لقب: خواجوی کرمانی

آثار: دیوان، پنج مثنوی شامل: (همای و همایون، گل و نوروز، روضة الانوار، کمال ‌نامه، گوهرنامه)، رسایل چهارگانه شامل: (سراجیّه، شمس و سحاب، شمع و شمشیر، نمد وبوریا)

مقبره: شیراز

خواجوی کرمانی که به نخل بند شاعران نیز شهرت دارد. در اواخر سده هفتم هجری در کرمان زاده شد. زمان زایش او را به اختلاف بین ۶۶۹–۶۸۹ هجری ثبت کرده ‌اند . اودر دوران جوانی خود جدا از کسب دانش‌ های معمول روزگار مسافرت را نیز پیشه نموده و بازدیدهایی از مناطق اصفهان، آذربایجان، شام، ری، عراق و مصر نیزداشته ‌است و پس از بازگشت از این سفرهای طولانی در شیراز اقامت گزید. او لقب ‌هایی مانند خلاق المعانی و ملک الفضلا نیزداشته ‌است. او درنیمه سده هشتم هجری در شهر شیراز درگذشت و در تنگ الله اکبر این شهر نزدیک رکناباد به خاک سپرده شد.

بخشی از معرفی شاعر آسمانی «سعدی»:

سعدی درقرن هفتم هجری در شیراز چشم به جهان‌گشود. او تحصیلات مقدماتی خود را در شیزار گذراند. مقارن با حمله‎ی مغول‌ها به ایران در سال 620هـ.ق. سعدی شیراز را به مقصد بغداد ترک کرد. در همین سال سعد ابن زنگی به قلعه‌ی استخر پناهنده شد. سعدی تخلص شاعرانه‌ی او بود. او در باب لقب خود توضیحی نداده است. همه او را سعدی می‌شناختند. در برخی از کتاب‌ها چنین آمده است که سعدی نام خود را مدیون پسر سعد زنگی اتابک اوبک می‌داند. او دلی ماجراجو داست.

مطالعه ی بیشتر: مطالعه