کافئین بوکلی کافئین بوکلی ارائه دهنده کتابهای الکترونیکی و صوتی
درزمان حضرت داوودفردی زندگی می کرد که بسیارتنبل بود ومدام با عجز ولابه درحال دعاکردن به درگاه خداوند بودکه به من مال وثروتی بدون هیچ تلاشی عطاکن. واستدلال هایی نیزبرای این رفتارعجیب خودداشت. مثلاً میگفت خداوند خودمرا اینگونه به ذات کاهل وبی تلاش آفریده, مثل کودک نوزاد که نمیتواند هیچ کاری کند ومادربه اون آب وغذا میدهد, خدانیزبایدبی هیچ تلاشی به من آسودگی دهد. او براین دعای خویش بسیار پافشاری می کرد وشب تاسپیدگاه صبح مشغول دعابود. مردم به این رفتار او میخندیدند. میگفتند حضرت داوود یکی از پرمعجزه ترین پیامبران الهی تاکنون بوده وخداوند بسیاربه ایشان عنایت داشته است اما حضرت داوود نیز برای ساختن زره سپاه خویش نیز زحمت هایی کشیده وباتنبلی چیزی به دست نیاورده. اما فردکاهل همچنان براین خواسته ی خوش اصرار می کرد ومیگفت میخواهد بی تلاش تاعرش خداوند برود. این خواسته ی عجیب او را مضحکه ی خاص وعام کرده بود تااین که روزی فردی کاهل درخانه اش نشسته بود که یک گاو باسرعت داخل خانه ی او دوید وقفل در راشکست وشروع به بهم ریختن خانه ی فرد کاهل کرد.
وی سریع از فرصت استفاده کرد وسرگاو را برید وگوشتش رابه قصابی بردتا بفروشد.
این حکایت قصد دارد به حدیث: ان الله یحب المحلین فی الدعا (خداوند اصرارکنندگان در دعارا دوست دارد) از رسول اکرم اشاره کند ونشان دهد خواسته هرچند نامعقول باشد خداوند قادربه برآورده کردن آن می باشد وسماجت در دعا رانباید با ناامیدی کنارگذاشت.
